Έχω την αίσθηση ότι ο Θεσπρωτός, ήταν από τις πιο συμπαθητικές ομάδες που πέρασαν από το Δημοτικό Στάδιο τα τελευταία χρόνια. Δεν μιλάω για αγωνιστικές δυνατότητες, αυτές θα κριθούν εν καιρώ, αλλά για το καθαρό παιχνίδι του και τη γενικότερη παρουσία του στο Στάδιο...
Ούτε μία φορά δεν προκάλεσαν εκνευρισμό στην εξέδρα και στον αντίπαλο, έκαναν το παιχνίδι τους, προσπάθησαν, χωρίς καραγκιοζιλίκια, σκοπιμότητες και διάφορα που συναντάμε σε ούκ ολίγες περιπτώσεις. Και πιστεύω ότι στο να δημιουργηθεί αυτή η φυσιογνωμία συνέβαλε τα μέγιστα ο προπονητής του Χουάν Ραμόν Ρότσα.
Εξαίρετος άνθρωπος, χωρίς ποτέ να δώσει δικαιώματα και απ’ αυτούς που κοσμούν έναν χώρο στον οποίο δυστυχώς πρωταγωνιστούν διάφορα “φάντομ” εντός και εκτός γηπέδου! Μίλησε ευγενικά, ακομπλεξάριστα, με τα καλύτερα λόγια για την Αναγέννηση και την ατμόσφαιρα στο στάδιο.
Ευχόμαστε με την καρδιά μας τα καλύτερα...
Θ.Κ.
