Αυτό το “κρατάω αποστάσεις και δεν παίρνω θέση” σε φάσεις που βγάζουν μάτια όταν αγωνίζονται δύο ομάδες της ίδιας πόλης δεν είναι δημοσιογραφία, είναι... “σφυρίζω κλέφτικα”! Δηλαδή τι πρέπει να κάνουμε;
Να... “ξεχνάμε” ότι έγιναν φάσεις που προκάλεσαν διαμαρτυρίες ή που συζητήθηκαν μην τυχόν παρεξηγηθεί κανένας φίλος; Κι αυτό πως ονομάζεται; Ρεπορτάζ ή έκθεση ιδεών που την έχει ελέγξει πρώτα η... επιτροπή (ΑΥΤΟ) λογοκρισίας;
Κι αν δεν μπορούμε να γράψουμε όσα είδαμε (και μάλιστα αυτά που συζητάει ο κόσμος) να συμβαίνουν σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι φοβούμενοι μην στεναχωρήσουμε κανέναν, τότε πως θα καταφέρουμε να γράψουμε κάτι πολύ πιο σημαντικό που αφορά στο κοινωνικό σύνολο;
O δημοσιογράφος πρέπει να γράφει αυτό που βλέπει ακόμη κι αν στεναχωρήσει τη ίδια τη μάνα του.
Θ.Κ.
