ΟΧΙ ΔΑΚΡΥΑ ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ...

Η Αναγέννηση στο κρίσιμο παιχνίδι με τον Βατανιακό ηττήθηκε με 3-1.
 
 Σ’ ενα απ’ αυτά τα παιχνίδια που το... σύμπαν συνωμοτεί, σ’ ενα ενενηντάλεπτο που  αν βάλουμε κάτω τη λογική δεν θα μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε αυτά που έγιναν κατα τη διάρκειά του (ιδιαίτερα στην επανάληψη) και η ομάδα μας οδηγήθηκε στην ήττα...
 
 Ερχονται κάποιες στιγμές στο ποδόσφαιρο που αποσβολωμένος σηκώνεις το βλέμμα ψηλά και ψάχνεις στον... ουρανό τον “υπαίτιο”!!!
 Ε, μια τέτοια στιγμή ήταν το Σαββατιάτικο αυτό ΠΙΚΡΟ για τους “οριτζιναλ Αναγεννησιώτες” απόγευμα...
 
 Η ομάδα μας έχασε!
Απο έναν αδιάφορο βαθμολογικά αντίπαλο, αλλά με πολύ μεγάλο κίνητρο (ποιός ξέρει και με ποια πριμοδότηση) για να κάνει τη “ζημιά”.
 Συνηθισμένα τα βουνά απο τα χιόνια.
 Καθόλου δεν πείραξε την Αναγέννηση που οι παίκτες του Βατανιακού έπαιζαν για άλλους. Τα χει ξαναζήσει και το ήξερε... Ηξερε ότι θα συναντήσει και μια πραγματικά ανεκδιήγητη διαιτησία...
 Θα τους κέρδιζε ακόμη κι έτσι αφού το χει ξανακάνει...
 
 Αυτό όμως που έγινε στο δεύτερο ημίχρονο δεν το χουμε ξαναζήσει εμείς οι παλαίτεροι στη σύγχρονη εποχή της ομάδας.
 Να τελειώνει δηλαδή ενα παιχνίδι αντί για 2-10 με σκόρ 3-1!!!!
 Να μπαίνουν δύο γκόλ εις βάρος της ομάδας σε μία επίθεση των αντιπάλων σε 45 λεπτά εκ των οποίο το ένα να το βάζει παίκτης μας κατα λάθος...
 
Δεν είναι καθόλου υπερβολικά αυτό που λέμε, το γνωρίζουν όσοι παρακολούθησαν το μάτς και θα το δείτε πιο κάτω στο βίντεο της αναμέτρησης.
ΧΡΕΟΣ ΤΙΜΗΣ
 Θ’ αφήσουμε την εικόνα να μιλήσει μόνη της αντί να προσπαθήσουμε να την περιγράψουμε μέσα απ’ αυτές τις γραμμές...
 Κι αυτό γιατί θεωρούμε επιβεβλημένο σ’ αυτή την πολύ στενάχωρη και πικρή μέρα για τους Αναγεννησιώτες να εστιάσουμε εκεί που πρέπει...
 
 Το θεωρούμε ΧΡΕΟΣ ΤΙΜΗΣ απέναντι στους ανθρώπους που ΜΑΤΩΣΕ Η ΨΥΧΗ τους κάνοντας μια ΤΙΜΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ μέσα και έξω απο τις γραμμές του γηπέδου...
 
Στους ανθρώπους που ξέσπασαν σε λυγμούς στο τέλος, στους ανθρώπους που πήγαν με διαταραγμένη την ψυχική τους ηρεμία στο νοσοκομείο, στους ανθρώπους  που πικράθηκαν εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου...
 
ΟΧΙ ΔΑΚΡΥΑ ΓΙ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ...
ΟΧΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, ΟΧΙ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ. ΜΟΝΟ ΜΠΡΑΒΟ...
 
Η Αναγέννηση έχασε! Αυτό συμβαίνει στο ποδόσφαιρο.
 Ακόμη και μ’ αυτόν τον απίθανο και πρωτοφανή τρόπο που το βιώσαμε...
 Δεν υπάρχει όμως χώρος για δάκρυα και απογοήτευση γι’ αυτή την ομάδα, ιδιαίτερα γι’ αυτή την προσπάθεια της τελευταίας τριετίας...
 Υπάρχει μόνο ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ.
 
 Πως θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς όταν ξέρουμε πως όσοι έτρεξαν και τρέχουν αυτή την πορεία αγγίζουν τις επιδόσεις... του “Δoν Κιχώτη”;
 
Η Αναγέννηση όπως φάνηκε και απο το εν λόγω μάτς με την ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΗ διαιτησία πάλευε και παλεύει ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ απέναντι σε όλους και σε όλα.
 
 Ασπαζόμενη όχι λογικές που κατέστρεψαν το ποδόσφαιρο και τη χώρα ολόκληρη, αλλά  ΛΕΒΕΝΤΙΑ, ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟ, ΑΓΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ, ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ...
 Η συγκλονιστική παρουσία του Σωκράτη Μπουντούρη στο μάτς αυτό καθ’ αυτό τα λέει όλα για το τι σημαίνει Αναγέννηση...
 
Η Αναγέννηση και οι άνθρωποι που την τρέχουν με πολύ μεγάλη φθορά και κόστος αυτά τα χρόνια πέτυχαν άθλο διότι αντιπάλεψαν ακόμη και μίζερες λογικές που κρατάνε την περιοχή μας στο ΤΕΛΜΑ και δεν την αφήνουν να σηκώσει κεφάλι...
  Εδωσαν όραμα, απέδειξαν ότι η συλλογικότητα και η συμμετοχή μπορεί να γίνει ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ και να πετύχει τα πάντα....
 
Σ’ αυτούς τους ανθρώπους όποιος πει κουβέντα επειδή η μπάλα μπήκε ή δεν μπήκε στα δίχτυα, θα είναι ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΘΛΙΟΣ και ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟΣ...
 
 Θα βγούν διάφοροι είμαστε σίγουροι και θα πουν πολλά. Περίμεναν άλλωστε στη γωνία. Θ’ αναλύσουν αγωνιστικά και μη δρώμενα, θα πουλήσουν μυαλό, θα πουν τα πάντα. Είτε απο πίκρα, είτε απο χαιρεκακία...
 
 Πιστεύουμε όμως ότι τους ανθρώπους που έτρεξαν και μάτωσε η ψυχή τους αυτά τα χρόνια τους αφήνουν όλα αυτά ΠΑΓΕΡΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ...
 
 Δεν χωράει στεναχώρια άλλωστε γι’ αυτή την προσπάθεια όσο κι αν αυτό φαίνεται αταίριαστο σήμερα με τα συναισθήματα που κυριαρχούν στο ”είναι” πολλών “ορίτζιναλ Αναγεννησιωτών”...
 
 Τα δάκρυα των παικτών, των φιλάθλων των διοικούντων, στο τέλος του αγώνα, ο καλός φίλος “Αρμι” που λύγισε απο τη συγκίνηση  εκφράζουν την ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ αγάπη και ΖΕΣΤΑΣΙΑ που υπάρχει στις ψυχές γι’ αυτή την ομάδα που συμβολίζει την ΥΠΕΡΒΑΣΗ και την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ απέναντι σε κάθε τι μίζερο και προαποφασισμένο...
 
 Γι’ αυτό είμαστε Αναγέννηση.  Ακόμη περισσότερο σε τέτοιες στιγμές...
 
Και θα είμαστε στον ΑΙΩΝΑ τον ΑΠΑΝΤΑ...
 
Κι όσοι χαιρέκακα σήμερα απολάμβαναν τη στεναχώρια της μεγάλης κιτρινόμαυρης οικογένειας, να ξέρουν ένα και μόνο πράγμα:
 
Θα ξανανταμώσουμε...

ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΚΑΤΣΑΡΑΣ

ΥΓ1: Για το αγωνιστικό μέρος επιθυμώ να πω μετά απ' αυτά που είδα ένα και μόνο πράγμα: Οσοι είναι νέοι ποδοσφαιριστές και οραματίζονται καριέρα στο χώρο του ποδοσφαίρου να πάρουν το βίντεο και να μελετήσουν την παρουσία του ΣΩΚΡΑΤΗ ΜΠΟΥΝΤΟΥΡΗ στο παιχνίδι της Κατερίνης.  Να δουν πως ένας αθλητής ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΤΑΙ με την ήττα και την "κακή του μοίρα", πως ΠΑΛΕΥΕΙ μέχρι τελικής πτώσης, πως ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ "τετελεσμένα" και χαμένα. Θα διδαχθούν πολλά....

ΥΓ2: Οσοι απέμειναν ακόμη να παρακολουθούν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα μ' αυτό που ζήσαμε χθες και χωρίς καμιά πεσιμιστική διάθεση, έχουμε να πούμε το εξής: Εϊναι δυστυχισμένοι διότι συμμετέχουν άθελά τους σ' ενα θέατρο σκιών που όμοιό του δεν έχει υπάρξει ποτέ σ' αυτή την ευλογημένη αλλά τόσο πονεμένη και καταχτυπημένη χώρα...